Հայաստանում Գերմանիայի դեսպանությունը (German Embassy Yerevan) սկսեց «փոքրածավալ» դրամաշնորհներ տրամադրել: Դրամաշնորհի առավելագույն չափը 10 000 եվրո է: Առաջին հայացքից գովելի նախաձեռնություն է, սակայն...

Նվաստացված ազգերի բնական արձագանքը ռևանշն է։ Եթե չկա ռևանշ, ապա ազգն ընդունում է իր պարտությունն ու լքում է պատմության թատերաբեմը։ Իսկ ռևանշն աշխատանք է, առաջին հերթին՝ մտքի։

Ինչ ուզում եք ասեք, բայց էս facebook-ն իրոք փրկություն էր գործազուրկ հայերի համար: Եվ կապ չունի՝ սեփակա՞ն ցանկությամբ են գործազուրկ, թե՞ հարկադրաբար: Ընդ որում, թե՛ ներսի, թե՛ դրսի ֆեյսբուքահայության մասին է խոսքը...

Ընդամենը մի քանի օրից երևանյան սպասվելիք բումի համար բոլոր նախապայմանները կան։ Ինչպես այսօր իր խոսքում նշեց Ավինյանը՝ «իրենք չեն պատրաստվում, տրանսպորտի բարեփոխման գործընթացում հետ քայլ կատարել»...

Քանի որ այսօր Բաքվում կրկին վերսկսվում են Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության ու մեր հայրենակիցների դեմ շինծու «դատավարությունները», և, որպեսզի մեր հանրությունն է՛լ ավելի պատրաստված ու զգոն լինի, կցանկանայի մի քանի կետով ներկայացնել, թե ինչ նպատակներ ու գործիքակազմ, ըստ իս, Բաքուն կփորձի կիրառել առաջիկայում...

Դեռեւս 2008-2009 թվերին, երբ «ֆուտբոլային դիվանագիտության» անվան տակ սկսվեց հայ-թուրքական մերձեցման գործընթացը, և բազմաթիվ գրանտներ սկսեցին թափվել այդ ուղղությամբ, շատերը, այդ թվում նրանցից, որոնք այժմ հանդես են գալիս ընդդիմադիր դիրքերից, օգտվում էին այդ փողերից և սպասարկում այդ օրակարգը՝ ըստ օրվա ցուցումի...

Մարմինս ջերմության հիշողություն ունի: Վաղուց անցած-գնացած օրերի մեջ ես կարող եմ մոռանալ դեմքերն ու զրույցները, բայց հստակ վերհիշել, որ այսինչ օրը սարսափելի ցուրտ էր, և կամ այնինչ ժամանակ տոթը քրտինք էր քամում, երբ պատահեց այս ու այն դեպքը: Նույնիսկ ցավի զգացողությունն է նահանջում այս վերապրումի առաջ, նույնիսկ ուրախության զգացողություններն են ընկրկում, երբ նրանց ծածկում է դողը:

Առաջադիմող կյանքի կարիքների համար անհրաժեշտ ռեսուրսներին տիրանալու նպատակով մղվող գոյապայքարում և աշխարհի մասշտաբով մեկ շնչին ընկնող ռեսուրսների քանակության սիստեմատիկ նվազման փաստը հաշվի առնելով՝ մարդկության առաջ դրվում են որակապես նոր բնույթի բազմաթիվ խնդիրներ։

Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի ուսանողներիս համար իսկական հայտնություն էր ուսանող դառնալու առաջին իսկ օրերին հայոց բանահյուսական հարստությանը (ժողովրդական ֆոլկլոր) ծանոթանալը։ Ինչ խոսք, մինչ հայ գրականությանը սերտորեն շաղկապված ժողովրդական ստեղծագործության այդ գանձարանին հաղորդակցվելը, չես կարող լիովին պատկերացում կազմել, թե հայ գրականության ակունքները մինչև ու՞ր են ձգվում, որ հասցրել են այսպիսի գանձարան ստեղծել, որ այսքան հարուստ ու համընդգրկուն է մեր ազգային գրականությունը։ Եվ առաջին կուրսում այդ ակունքներին մեզ ծանոթացնելու եկավ հայ ժողովրդական բանահյուսության անուրանալի գիտակը։

Ես հոգնել եմ «ընդդիմանալու» թեմաների վրա ռեսուրս ծախսելով, չնայած, շարունակում եմ դրանց դեմ խոսել (սա կրում է լայն զանգվածներին իրազեկելու բնույթ):